Veel politici, bestuurders en ambtenaren gaan ervan uit dat de inzet van interactief beleid vanzelfsprekend tot draagvlak leidt. Een veelvuldige en vroegtijdige dialoog met burgers, maatschappelijke instellingen en bedrijven levert immers meer steun op zo lijkt de redenering. Dat is natuurlijk een mooi uitgangspunt, maar gaat dat in de bestuurlijke praktijk wel echt zo? In welke gevallen gaat die redenering op? En welke wereld schuilt er eigenlijk achter het concept draagvlak?
In Gedragen beleid analyseert Laurens de Graaf het verband tussen interactief beleid en draagvlak. Daarbij richt hij zich op drie gebiedsgerichte projecten in de stad Utrecht: – De herontwikkeling van concertgebouw Vredenburg – De baan- en stagemogelijkheden van kansarme werkzoekenden in de naoorlogse wijk Kanaleneiland – De culturele synergie tussen musea in het Museumkwartier
De auteur geeft op systematische wijze inzicht in de theorie en de praktijk van interactief beleid. Ook wordt duidelijk hoe de veelheid aan belanghebbenden bij beleid betrokken wordt door een lokale overheid en in hoeverre belanghebbenden tevreden zijn over het interactieve proces en de resultaten die uit interactief beleid voortkomen.
Gedragen beleid is bedoeld voor mensen die geïnteresseerd zijn in lokaal bestuur en interactief beleid op lokaal niveau. Dit geldt vooral voor ambtenaren, bestuurders en politici die werkzaam zijn op dit terrein, maar ook voor bestuurswetenschappers, planologen, politicologen, professionals van maatschappelijke instellingen, adviseurs en procesmanagers. Door de toegankelijke schrijfstijl is het boek ook geschikt voor mensen met een zijdelingse interesse in het onderwerp.
Laurens de Graaf is als onderzoeker werkzaam aan de Tilburgse School voor Politiek en Bestuur van de Universiteit van Tilburg.
” ‘Gedragen beleid’ is een hartstochtelijk pleidooi voor een verbindende overheid. De draagvlakmachine is voorgoed ontmanteld. Gedragen beleid betekent keihard werken en de burger, welk type belanghebbende hij dan ook mag vertegenwoordigen – te allen tijde serieus te nemen.”
– Cees Stoppelenburg (bekijk volledige recensie)
