In Nederland zijn er meerdere instituten die zich bezig houden met de vraag hoe de toekomst van ons land er uit zou kunnen zien. ‘Toekomstverkenning: ambities en de praktijk’ brengt in beeld op welke manier toekomstverkenners de toekomst verkennen. Dit boek voorziet daarmee in een leemte. Er zijn tot nu toe weliswaar zogenaamde handboeken en beschouwingen over toekomstverkenning verschenen, maar er is nog nauwelijks onderzoek gedaan naar dagelijkse werkpraktijken van toekomstverkenners en de manier waarop ‘toekomstkennis’ geproduceerd wordt.
De auteur Susan A. van ’t Klooster deed gedurende enkele jaren etnografisch onderzoek (‘participerende observatie’) in toekomstverkennende projecten van het Ruimtelijk Planbureau (RPB). Door het beschrijven van de dagelijkse praktijk en het zichtbaar maken van mechanismen en patronen in het proces van toekomstverkenning, levert zij een originele bijdrage aan de discussie over methodologie van toekomstverkenning.
Het boek is niet alleen relevant voor toekomstverkenners, maar ook voor onderzoekers die zich bezighouden met praktijken van (toekomst)-kennisproductie. Ook biedt dit boek inzichten voor beleidsmakers, politici en ‘stakeholders’ die lange termijn beleid ontwikkelen en daarbij toekomstkennis gebruiken als bron van informatie en/of als inspiratie voor visievorming. Bovendien is het interessant voor een ieder die gefascineerd is door het fenomeen ‘toekomst’ en het menselijke verlangen de toekomst te kennen versus de onmogelijkheid de toekomst te voorspellen.
